De pagina van Klaes Sikkema

Goede dag,

Hoe gaat het met je? Ik heb interesse in je gewekt nadat ik je korte profiel had doorgenomen en vond het nodig om je onmiddellijk te schrijven. Ik heb iets heel belangrijks om aan u te onthullen, maar ik vond het moeilijk om mij hier uit te drukken, aangezien het een openbare site is. Kunt u mij contacteren op: (mrsstellaabudheir@gmail.com) voor de volledige details.

Fijne dag

Godzijdank zegene.

Stella.

Hallo Klaes,

Klopt ook met mijn ervaringen bij de rijksoverheid (waar ik mijn hele leven heb gewerkt) en bij bedrijven en instellingen (waar ik veel mee te maken had). Geldt in principe voor alle vertikaal hiërarchische gestructureerde organisaties (dus waar iemand de baas is, eindverantwoordelijk is). De Duitse socioloog Niclas Luhmann heeft zijn leven besteedt om de werkingsmechanismen, cultuur, impulsen, barrières, beperkingen, etc van zulke organisaties te doorgronden. Erg boeiend. Blijken uiteindelijk zelfreferentiele, bureaucratische  systemen te zijn die die zichzelf op de kaart moeten blijven zetten (dus vooral eigen doelen i.pv. maatschappelijke doelen nastreven) en waar machtsverhoudingen centraal straan (dus niet zoiets al co-creatie). Zulke systemen kunnen wel omgaan met vragstukken waarbij consensus bestaat over waarden en gegevens (Zie Hisschemöller en Hoppe), maar niet met complexe wicked problems waar dat niet het geval is. Dan faalt dat systeem en is een fundamentele verandering nodig (zie crises van vele systemen: financieel, economisch, voedsel, water, energie/klimaat, zorg onderwijs etc). Dan zijn innovatieve netwerken oftewel communities of practise nodig voor systeeminnovaties: niet macht maar vertrouwen is daar de basis van vernieuwers die deels dezelfde doelen nastreven, maar elkaars inzet/middelen daarvoor gezamenlijk nodig hebben. De vraag kan nu precieser worden geformuleerd: hoe kan de institutionele ruimte worden gecreëerd voor zulke horizontale netwerken die in feite inbreken in de vertikale wereld, waar macht en invloed niet zomaar vrijwillig wordt afgestaan. Dat geldt ook voor de vertikale politiek van de representatieve democratie; die politiek is dan ook eerder een bariière dan een hulp en vergt derhalve ook om systeemverandering.

Systeeminnovaties/transities zijn inderdaad moeizame langdurige trajecten en de druk van de crises helpen daar wellicht bij. Is overigens niet te merken aan dit kabinet of aan EU-leiders, die meer op restauratiekoers zitten van de oude systemen en op de beheersing en controlmechnismen daarvan, dan op fundamentele verandering van deze systemen. Dat komt omdat ze compromissen sluiten over korte termijn voor- en nadelen en niet toekomen aan consensusbuilding over langere termijn visies gebaseerd op sociale, economische, ecologische en politiek-bestuurlijke waarden, belangen en strevingen vanuit een duurzaamheidsperspectief. Misschien moeten crises nog ernstiger worden. En moeten veranderaars elkaar beter zien te vinden, samenwerken en leren door te experimenteren, dus niet ieder voor zich het wiel opnieuw proberen uit te vinden. De verdergaande horizontalisering van de samenleving, geholpen door ICT, hebben zij alvast mee.

Vriendelijke groet,

Jan.